Het meisje met de prachtige krullenbol, waarin de wind verdwaalt voor ze klaar is met haar luchtig spel opgezweept door een krul weerbarstig als de vroege herfst Op eenvoudig verzoek verscheen een nummer op het scherm waarvan mijn hart verlangt het meteen te draaien ik weiger, ik moet haar laten niet te dwingend zijn, ondanks mijn natuur Ik denk aan de prachtige haren, die ik omkrul met mijn vinger die ik streel met mijn palm waaraan ik ruik een frisse bloesem waait me tegemoet een bloemig parfum van lenteknoppen en wat rozen Ik weersta mijn natuur, mijn vingers houden mijn hart op slot nog geen tijd voor rondborstige verlangens ontboezemingen met een open karakter Haar nummer is me net gegund, ik vermoed een ree in haar sprong de bruine ogen schilderachtg de bleekheid van haar huid doet me verlangen naar tederheid en nukkigheid Besluiteloos draal ik drentelend van voetpalm naar tenen mijn tapijt verraadt een ijsbeer aan het werk te zien Aan jou: mijn vertrouwde computer deel ik mijn verlangens mee exhibistonistisch Ik schrik haar af, ik duw haar weg de geest te groot, het hart te oppermachtig het verstand te klein, de lendenen te voldragen de ogen te groot, de ziel te manhaftig ik laat je gaan, mijn prachtige krullenbol zelfs voordat ik een keer je nummer heb gevormd de grootsheid van mijn verlangen te driftig
Misschien niet de ideale muziek voor een date of een herfstflirt, zeker niet voor een romance maar mijn geest verdooft, mijn hart stormt mijn aderen vol energie dit gevoel houdt aan of ik het nu verbijt of niet ideaal voor mijn schrijven nadelig voor de verdere toekomst tot nader order blijf jij mijn enige vriendin rechthoekig scherm
Er is niets zo bevijdend als creativiteit de grenzen aftasten van het bestaan leven in een droomwereld zonder grenzen de energie, de roes, die je bevrijdt het creatieve, het scheppen, de onmogelijke realiteit Als ik je grenzen mag verkennen, als ik mag verdwalen in je kerkers, opgesloten tussen duizenden hersenbanen dan ben ik nooit meer te vatten, dan kom ik nooit meer terug tenzij om te snoeven en je mijn geluk te tonen Het onmogelijke verlangen de bezetenheid mijn geest onverkend en onbemind de mogelijkheden de eindeloze reis je bekoort me, je bekeert me, je aanvaardt me schoonheid in zijn puurste vorm
Beauty is in the eye of the beholder, als ik enkel maar zou willen zien, eenoog in het land der blinden
Ik bekijk je ondergang je langzaam vergaan met plezier, met leedvermaak auto-destructie in zijn hoogste graad als een toevallige passant een kwaadwillige buur Een zonderling onevenwichtig weggerukt van zijn paard in een desolate woestijn van overbodigheid ik bekijk je argwanend ik ben de middelmaat ik ben het graviteitspunt om mij zwerft de energie de eindeloze banen elektronen en neuronen vreedzaam verenigd in een strijd tegen haar creator ik ben de ondergang ik ben het verlangen ik ben de norse blik ik ben de dorpeling ik ben het BIN ik ben de kliklijn ik ben alles wat je vreest Ik ben je superieuriteitsgevoel je middelmatigheid je conformisme ik verlies de strijd als non-conformist assimileer of verga wij dulden geen afwijking wij zijn de BORG in een realistische versie van Star Trek Ik klaag ik kanker ik betreed jouw plek, jouw territorium omzoomd met bepiste bomen ik werp een nieuw geurspoor uit dat van de onvolmaaktheid het aanpassingsvermogen wij staan neus aan neus maar niet bevlogen als in een inuït-ritueel als in the good, the bad and the ugly, waarvan ik alle rollen op me neem in een trieste eenakter op het podium van mijn bestaan Jezlef niet te aanvaarden, je niet goed te voelen in je eigen vel, constant willen veranderen, weg van de zelfgenoegzaamheid, besef je wel dat ik jou even vreemd als ik aflees uit jouw afkeurend staren Je doodsheid, je geestelijk verval je middelmatigheid, je passen in je eigen beperkte bestaan, the kingpin in je eigen straat met rode huizen
Lange avond, vroege duisternis the Doors op de achtergrond als inspiratie uitgechat met vriendinnen
De zachte klanken weerklinken het herkenbare orgeltje ik droom weg je zat in mijn droom met je gebrul een privéconcert voor een verloren ziel ik ben dankbaar de wereld in kleur, geluid, en zachtheid verboden paden, soezende achtergrond De blues, was je weer dronken was je weer op het verkeerde pad ik herinner me die tweede fles niet meer de kater is flets en uitwisbaar met een oplosmiddel in een glas ik volhard voor de avond om is hebben de flessen gezelschap van een lege soortgenoot kurken versieren de grond de zwarte kat ligt op mijn buik en spint voor haar ben ik top ik geef je nog wat spek je begeleidt mijn tocht naar de keuken je weet wat er komt je likkebaardt in afwachting ik koop je genegenheid met vers vlees en tafelrestjes je groene ogen kijken onverschillig je lacht nooit is een kat daartoe wel in staat Ik moet op zoek naar een metgezel een partner van de menselijke soort mijn avonden zijn te lang en eenzaam ik verlang naar genegenheid ik bezing je afwezigheid je uitgestrekte armen maken me gek
De splitsing van België is een selffulfilling prophecy wishful thinking voor de een, een doemscenario voor de ander. Een realpolitik gespeeld door gemeenschappen, culturele entiteiten. In Vlaanderen is de grondstroom Vlaams, in Wallonië Waals, gespleten door een taal als splijtzwam.
Brussel is de hoofdkwestie, een Brusselaar voelt zich eerder Brusseleir dan Vlaming of Waal. De onwil tot kiezen bepaald door zijn ambiguïteit en versterkt door zijn Europese verankering, als buitenbeentje in België.
Beide gemeenschappen eisen Brussel op, willen het inlijven, annexeren, Vlaanderen houdt koppig vast aan zijn Vlaamse gordel, de Vlaamse belegering van een in oorsprong Vlaamse stad, die volledig is verfranst. Wie wel eens in Brussel komt, merkt de onwil van velen op om het Nederlands nog te gebruiken, gekruid door een constante stroom van buitenlanders, die eerder Frans verkiezen boven de taal van Vondel. Wallonië met zijn zielige pogingen tot de corridor, het doorbreken van de belegering als het ware. De oplossing zal er nooit komen als beide partijen, de Vlaamse en Waalse gemeenschap, koppig blijven vasthouden aan het inlijven van Brussel. De oplossing is enkel mogelijk als in het confederaal los staatsverband, dat vroeger België was, 3 volwaardige gemeenschappen ontstaan, Vlaanderen, Wallonië, en de Europese stadstaat Brussel. Een continuatie van het huidig staatsbestel als het ware, waar federalisme wordt vervangen door cofederalisme en seperatisme. Gewestgrenzen, met een stippellijn worden staatsgrenzen. De stadstaat Brussel is levensvatbaar, en is een experiment in het opgeven van nationale soevereiniteit ten voordele van het Europees experiment, Brussel moet de eerste volwaardige staat worden die oplost en zich volledig integreert in het Europees experiment van een volkenunie. Brussel geregeerd door de technocraten. België is een afspiegeling van Europa, het Europa met de 2 snelheden is een afspiegeling van België met 2 snelheden. De Noord-Zuid opdeling, rijk-arm is ook aanwezig in Europa. Toch zijn er tendensen van regionalisatie en meer Europa die niet noodzakelijk tegenstrijdig moeten zijn. De Vlaamse nationalisten zullen enkel slagen als zij de technocraten stroop om de baard smeren en iets opgeven, hoezeer de nadruk ook ligt op de moeder der verkiezingen. De bal ligt in het kamp van de traditionele partijen die vasthouden aan hun machtsbastion, en tegen beter weten in een nar/koning ondersteunen, die Zijn Blijde Intredes afwerkt als was er geen morgen. Als de narren hofhouden, en de vos de passie preekt, boer, pas op je ganzen. Fons pereos is al afgeschaft, het troetelkindje van het ancien regime, en haar vertegenwoordigster Fabiola, laat het een voorbode zijn voor een abdicatie van het gehele geslacht der monarchen. Met belangstelling kijk ik toe of er duizenden zullen zijn die Filip toejuichen op 27 september in Antwerpen, BDW zal er alles aan doen om te verhinderen dat Flupke op publiek kan rekenen in A'pen, met een verbanning naar de Nassaustraat als ludiek protest.
Onlangs viel een brief in de bus dat de volledige maand december 2012 wordt teruggevorderd door RVA en ACV, het volledige ongelooflijke bedrag van 37, 67 € Administratief beperkt aanvaard ik het boetekleed niet zo leuk om uren aan te schuiven, ik had het nu eenmaal te lang vooruitgeschoven, niets anders doen dan mijn straf te aanvaarden Als Jo Cornu, waarschijnlijk een voorstander van de jacht op sociale fraude, dan klaagt dat er een ongeoorloofde belangstelling is voor zijn cumuls, belangstelling voor een bijverdienste van 230 000 € Stuitend, intellectueel gezien verstoken van empathie het voorrecht van de superrijken egocentrisch als een scherpe spijker die dolgedraaid zijn borende weg zoekt door het hout van de rechtvaardigheid Zoals die Amerikaanse bankier, die de vervolging van bankiers vergeleek met de vervolging van kleurlingen door de KKK.... Als het summum van de financiële gulzigheid, de veroorzakers van de crisis, de vader van de foreclosurs (huisuitzettingen), een ander commentaar daarover, "Niet neuren, suck it up" De domheid waarover Cornu sprak, de volgens hem ongetwijfeld afgunst en jaloezie op een sterke succesvolle ondernemer, met een relatief gevoel van sociale status, komt dicht in de buurt van Nietzsches "Übermensch", waar de sociaal zwakkere samenspant om de sterkere er onder te houden, medelijden met zichzelf en zijn positie de drijfveer om succes naar de kroon te stoten Ik zie hem het zo denken, aanvallen op zijn persoon uitgesloten, het sociale rechtvaardigheidsgevoel van de heer Cornu geschonden, zijn positie aangetast door het morrende gepeupel.... De heksenjacht totaal, de lynchpartij onafwendbaar, als de heer Cornu zich in zijn ganzenveren donsbed nog eens omdraait, voor hij zich in een Armani gestoken neervleit voor een ristretto en wat kaviaar op een Franse toast, de lexus voorverwarmd.... Er zijn heus belangrijker zaken dan uw geschonden rechtvaardigheidsgevoel, de kans om te zwijgen nu al voorbijgestreefd, als u moet opkomen voor de kleine man, de pendelaar, ik hou mijn hart al vast De teneur "niet neuren" geldt misschien ook voor u, tenslotte niemand die graag laat raken aan zijn loon, loonmatiging, een gouden plafond van 290 000 € is immers enkel "dom" voor een man met uw ongetwijfeld verbijsterende kwaliteiten, al durf ik te betwijfelen of uw EQ dat van een pantoffeldier overstijgt
